Week drie, voor het eerst de regie
Blijf op de hoogte en volg Mariska
23 Februari 2014 | Nederland, Leeuwarden
Hallo,
Het is zondag en alweer de derde week dat ik in Leeuwarden zit.
Deze week is er niet heel veel gebeurd, wel veel, maar niet HEEEEEL veel spannende dingen. Toch wordt dit reisverslag waarschijnlijk gewoon weer veel te lang, dat komt omdat het ook voor mij een geheugen steuntje is voor wanneer ik eventueel mijn POP moet gaan schrijven ;)
Maandag:
Maandagochtend was het slechtste begin van de week ooit, voor mijn ouders raad ik dan ook aan om dit begin even te skippen, willen ze niet het vertrouwen in mij verliezen ;) Ook de mensen die niet van leedvermaak houden moeten het volgende stukje maar even skippen en alvast door scrollen naar maandagmiddag. Echt ik meen het. Ik had het in de trein geschreven omdat ik iets moest doen met mijn tijd (vandaar ook de andere stijl).
maandagochtend voor half 9
Het is half zes 's ochtends, mijn wekker gaat en ik strompel mijn bed uit.
Met het felle licht van de lamp dwing ik mezelf wakker te worden.
Ik grijp links naast me, naar de zak tissues en snuit voor de twintigste keer vannacht mijn neus. Het is koud buiten de dekens.
Nu ik geen prullenbak meer heb, begin ik de dag met het verzamelen van de papieren propjes die als een verse laag sneeuw op mijn vloer liggen.
Met mijn armen vol propjes sprint ik naar de wc, tussendoor nog even een maandverbandje mee grissen.
Jawel, het is weer de tijd van de maand heel fijn.
Stap 2: Aankleden. Stap:3 posters oprollen. Die ik vervolgens samenvoeg met de overige achtelijk grote hoeveelheid bagage
die om mijn schouders en rug hangt. Stap 4: De deur uit op weg naar de trein. Gelukkig zijn mijn ouders zo attent
af en toe mee te denken: 'Heb je je eten nu wel bij je?'
Oeps, natuurlijk vergeten. Nog een plastic tas die ergens aan mijn lichaam een plek moet krijgen.
Intussen is het zes uur en moet ik echt de deur uit. Nog een briljant idee van mijn moeder: even met de fiets naar het station,
zij zal dan met twee fietsen terugfietsen.
De avond daarvoor had ik nog gecheckt of ik alles had, maar terwijl ik op het perron sta, kan ik mijn ov-chipkaart met geen mogelijkheid vinden.
Mijn moeder: 'Relax, je hebt nog vijf minuten' Zakken, tassen, portemonnee, alles haal ik overhoop. Drie minuten later sta ik bij de kaartjesautomaat.
Den Haag - Leeuwarden, 40% korting, 2de klas, 15,20 euro. Ik stop mijn pinpas in de automaat en op dat moment hoor ik dat de trein aankomen.
Het is me al eerder overkomen dat een automaat rustig de tijd neemt en ik daardoor een trein mis, dus ik zit mezelf lichtelijk op te vreten terwijl het kaartje wordt afdrukt.
Het papieren kaartje dwarrelt naar beneden, ik gris het uit de automaat en sprint de trap op. Daar staat mijn moeder, met mijn bagage bij de ingang van een middelste coupé.
Alles naar binnen gooien en ik zit in de trein. Ik zou vanaf Almere samen met een vriendinnetje/klasgenootje verder reizen.
We hadden afgesproken dat we elkaar voorin in de trein zouden treffen, dus ik loop heel dapper met mijn bagage een paar coupés naar voren.
Al vrij snel kom ik er achter dat de posterkoker in de zijkant van mijn tas uitsteekt waardoor ik steeds tussen het plafond vast kom te zitten.
Een paar coupés verder plof ik neer, doe mijn jas uit en installeer mezelf. Dan zie ik het bordje: Stilte coupé.
Niet echt gezellig als je samen met iemand wil gaan reizen. Ik wacht even een station voordat ik weer de moet heb verzamelt verder te gaan met mijn kruistocht naar de voorkant van de trein.
Daar blijf ik het komende uur zitten.
Wanneer mijn trein op Almere Centrum aankomt, wordt ik in eerste instantie slaapdronken wakker en daarna toch een beetje nerveus. Er staat hier Lelystad, maar zou hij dan via Zwolle gaan?
Ook kwam mijn klasgenootje niet de trein in... vreemd. Het voelde niet goed, maar ik bleef toch zitten. STOM!
Na een verdacht lange afwezigheid en een bevestigend telefoontje dat ze in een andere trein zat, trein ik in mijn eentje verder naar Lelystad.
De conductrice komt langs en vraagt mijn kaartje. Zelfverzekerd haal ik mijn duurbetaalde papieren kaartje tevoorschijn.
Ze wijst me al kauwgom kauwend en met een nors gezicht op de 40% korting die ik niet heb. 'Maar ik kan met hem mee reizen, zeg ik al wijzend naar een mede passagier.'
Ik moet haar mijn ov-kaart, collegepas ('nee deze is niet goed, er staat geen datum op), tweede collegepas geven, terwijl ze haar bonnetjesschrijf ding tevoorschijn haalt.
De pasjes geeft ze terug, maar het kaartje houdt ze. Nog steeds op haar kauwgom kauwend zegt ze; 'Je mag voor negenen gewoon niet met korting reizen. Ik zal je matsen, maar de volgende halte stap je uit en bepaal je zelf maar wat voor kaartje je daar koopt. Eentje met vol tarief, of een duur kaartje, namelijk eentje bij de conducteur van 30,- euro voor een boete.'
Na dit gezegd te hebben liep ze verder.
Op station Lelystad loop ik strompelend met mijn bagage de trap af om een kaartje te kopen. Ik baalde, nu zou deze rit nog duurder worden. 'Waar was mijn goede ov-chipkaart?'
Terwijl ik de automaat om een volgend kaartje vraag, zie ik de prijs:35,- euro! Dat is best schokkend!
Ik vraag de conducteur hoeveel een boete is. Ik had iets gehoord over 30,- euro boete van de vorige conducteur, dan zou dat gewoon nog gunstiger zijn dan mijn kaartje!
Helaas antwoorde ze dat het 30,- euro extra boete is. Dus dat ik beter maar die 35,- euro kan betalen.
Op perron bel ik mijn bedoelde reisgezel, maar die was al lang voorbij Lelystad en richting Zwolle. Het zou dus niet meer lukken om elkaar te treffen.
Ik kijk op het scherm en zie dat de intercity naar Leeuwarden pas over een half uur gaat, met vijf minuten vertraging.
Een sprintertje naar Zwolle laat ik aan me voorbij gaan. Volgens de conducteur kan ik maar beter blijven zitten, ik zou er niets mee opschieten.
Mijn tassen zet ik neer in een glazenwachthok en ga naast de berg bagage op de bank zitten. Volgend probleem, ik voel dat ik aan het doorlekken ben.
Dat kon er nu ook wel nog bij. Toch durf ik het risico niet te lopen nu op zoek te gaan naar een wc. Deze trein mag ik niet missen.
Ik besluit het maar even te negeren en te duimen dat het niet te erg is.
Intussen blijft de vraag aan me klagen hoe dat kaartje dat absurd hoge bedrag heeft kunnen aftikken. Misschien was er iets mis met de automaat?
Dat zou een verklaring kunnen zijn. Dan zou ik ook nog wat geld terug kunnen krijgen.
Ik haal het duurbetaalde papiertje uit mijn portemonnee en zie daar gelijk het antwoord op het mysterie. Recht in de bovenhoek, pronkt het nummer 1.
Een eersteklas ticket. Dat verklaart de pijn in mijn portemonnee. En dat is de zoveelste stomme actie van vandaag. En het is nog niet eens acht uur geweest! Het beste kruip ik terug in bed, zodat ik niet meer schade bij mezelf of anderen kan aanrichten.
Naja, stomme, stomme, stomme actie, maar er is nog hoop.
Ik vraag een meisje of ze even op mijn spullen wilt passen, verzeker haar dat er echt geen bom in zit en sprint naar beneden om te kijken of ik mijn kaartje misschien kan ruilen voor een tweedeklas.
Helaas was dit niet mogelijk. Dit moet binnen een half uur, op een station waar ze nog een kaartjes loket hebben. En sinds ik geen trein heb die binnen een half uur op een groter station heb, betekend dat dus de volle mep.
......... Nu wil ik heel graag gewoon ergens mezelf verstoppen in de dekens om lekker een potje te janken of slapen. Ik haat vandaag en alles gaat fout!
Waarschijnlijk was dit van mijn gezicht af te lezen, want de gene achter de infobalie gaf me een bonnetje voor kiosk en een kaartje waarbij een tweedeklas kaartje een keer geldt voor 1steklas.
Dat was toch wel lief. Iets bij de kiosk halen, durfde ik niet. Waarschijnlijk zou ik mijn trein missen of mijn thee over mijn schoot gooien of weet ik het wat. Maar ik bewaar hem voor een volgende keer, wanneer ik met minder spullen sleep.
Eindelijk neem ik de juiste trein, de intercity naar Leeuwarden.
Na een kleine speurtocht door mijn backpack vind ik een flink dik maandverband. Ik glip naar de wc..... en helaas... doorgelekt!!
Ik kan je zeggen, dat voelt echt heel smerig! Gelukkig heb ik nog geen bruine plek achtergelaten op de stoelen. In de kleine vieze wc van de trein ga ik me niet omkleden. Dat doe ik wel op school. Nu maar hopen dat ik niet te erg ga stinken.
Deze komende twee uur mag ik me lekker luxe voelen.
Nu ik toch betaald heb voor eersteklas, kan ik er ook maar beter gebruik van maken.
Mijn spullen berg ik op en er is genoeg plek, waardoor ik lekker ruim kan zitten. De paar zakenmannetjes waarmee ik de coupé deel kijken me een beetje vreemd aan, maar ik mag hier echt zitten. Ik heb een kaartje.
Ik heb hem niet voor niets gekocht, de conducteur komt langs, ik heb een kaartje.
MAANDAG MIDDAG
Mijn trein had ik overleefd. En de bus ging al heel wat soepeler.
Op school hadden we een gezamenlijke opening, waarbij we college kregen over muziekrechten (je betaalt best veel voor 30 seconden). En nog iets anders... o ja een college over onderzoek doen en design thinking. Een andere vorm van onderzoek doen, meer in de trant van (zoals we het in de welzijnssector noemen) actie onderzoek.
In luchtijd zijn we even naar Stendin geweest, de hogeschool er tegenover, waar ze goedkoper en beter eten hebben.
De middag hebben we gespendeerd in het Gameship, de posters die weer eens waren gevallen (waarom blijven die dingen niet eens een keer gewoon hangen?!) opgehangen en begonnen aan de synopsis van het introfilmpje. (Je beschrijft kort wat er in het filmpje gebeurt).
Hierna hebben we kort gebrainstormd hoe we het gingen vormgeven. Wie komt na wie en hoe doen we een toffe overgang? Alle ontploffingen en jongensachtige dingen (zoals allemaal bikinichicks die opeens door het beeld zouden lopen) zijn gedurende het proces gesneuveld. (Brainstormen met alleen maar jongens om je heen is soms wat vermoeiend :P) Maar uiteindelijk hadden we een grove opzet.
DINSDAG
Dinsdag zijn Robert en ik aan de gang gegaan om het filmpje echt vorm te geven, door het script te schrijven. Vervolgens zijn we begonnen met een shotlist. Bij elk shot wat er gebeurt, waar de camera staat (beweegt ie?) wat voor audio, de duur van het shot. We hebben zo'n 36 shots... en het ging nog niet geweldig snel. O ja.. en natuurlijk hadden we ruzie met de computers, wachtwoorden die we nog niet hadden, Word die er nog niet op zat, printers die het niet doen. En veel spullen die net niet functioneren.. (zoals onze mooie RED camera van een paar duizend euro, die niet compleet is en waar je dus niet mee kan filmen).
Verder heb ik die middag ook lekker mogen tekenen met het begin van het storyboard.
's Avonds moet er gekookt worden. Ana haat me, omdat mijn eten te lekker is en ze daarom meer eet dan ze wil. Gedreven door de geur die er vanaf komt, komen mijn huisgenoten als ratten uit hun kamer om een vork te pakken en een hapje mee te eten.
Ik zie het als een compliment :) Mijn grootste hekel is om alleen te moeten eten, dus dit is een stuk beter. Verder kan ik ook genoeg met iemand anders mee eten, dus dat is prima ;)
WOENSDAG
Een chaotische dag. Ik moest bezig met het storyboard, maar er waren steeds dingen die tussendoor kwamen. Zo begonnen we 's ochtends met een consult van Robert, maar moest ik halverwege weg naar school om een bijeenkomst over Sofia bij te wonen. (In de mei vakantie gaan we daar met een groep heen, om o.a. filmpjes te maken voor goede doelen) Hierna was het weer terug naar videonerds, naar school voor een consult met Robert (Uitleg over hoe het POP en portfolio werkt). Een beetje duizelig van de info kwam ik net op tijd bij het gameship om mee te lunchen en het storyboard af te maken.
Intussen waren andere bezig met opdrachtgevers benaderen, de DOP (director of Photograpie/ cameraman) aan het uitzoeken hoe de camera's werken en de editor alvast een special effect aan het testen en de ass producer en wanneer nodig geluidsman aan het keyboard spelen. De sfeer is trouwens sowieso wel heel goed op onze zolder, inclusief elastiekschietgevechten grappige foto's van elkaar en dus muziek.
Maar ik had het storyboard nog niet af, dus we konden nog niet beginnen met filmen.
om 17.00 had ik mijn laatste meeting die dag waarvoor ik naar school moest. De docent was het alleen vergeten, dus na even wachten dan maar op weg naar huis.
Onderweg werd ik gebeld door mijn SLB'er van school. Super fijn, problemen.. zucht... Seminars die ik moet inhalen, dingen die toch niet door zijn gekomen en ander regelwerk..
Dus naar huis en slapen, wanneer ik wakker zou worden, zou de wereld er vast een stuk beter uitzien.
En dat was ook zo :)
Ana zou die dag haar Goodbye diner maken, Spaanse tortilla, perziken met Philadelphia en tonijn (zo lekker), geroosterde komkommer en andere groente uit de oven, gekookte eieren in paneermeel en ei (wat een bommen). Dus toen ik om half 8 uur wakker werd, kon ik nog net mijn storyboard afmaken, voordat we gingen eten.
DONDERDAG en vrijdag
Donderdag was een goede dag. We hebben de eerste paar mooie shots gefilmd. Daar ben ik best trots op :) We doen misschien een beetje lang over ons intorfilmpje, maar het wordt wel een tof filmpje!!
Voor de mensen die net als ik een week geleden vrij weinig ervaring hebben met filmen: Het is echt veel improvisatie, half uur klooien met licht en camerastandpunt en make-believe.
Het eerste shot was degene van de editor. Met een goedkope discolamp die op geluid reageert en damp hebben we de specialeffects gedaan. Ik wilde ook een shot vanonder de deur, dat je de lichten van buiten zou zien, dit was bij die deur niet mogelijk, dus dat hebben we in de badkamer/ kamer waar alle zooi wordt gedumpt opgenomen. Laten we zeggen dat dit vrij krap is met drie personen...
Het is heel apart, ik zeg wat ik wil en de rest moet maar zorgen dat het voor elkaar komt ^^ Gelukkig heb ik wel een grote steun aan het team en is ook een groot deel aan de DOP. Maar ik ben ook eigenwijs genoeg om af en toe mijn zin door te drijven (closer? ja. nog closer? ja, en ik wil dat zijn ogen niet zichtbaar zijn. WAT?? ja. okee..) En het was een mooi shot ^^ Mouhahah.. ja, ik vind het echt leuk. Het is zwaar vermoeiend om de dingen die je in je hoofd hebt en de werkelijkheid te matchen en over te brengen, maar het is ook wel heel leuk.
Donderdagavond was ik kapot (zoals gewoonlijk). Ik heb toen een filmpje gekeken.. (dit kan ik dus niet meer doen zonder te beseffen wat de camera doet) en hierna mezelf naar de stad gesleept. Het was Ana's afscheidsfeestje. Studenten hebben meestal een laat ritme, dus het begon pas om 11 uur. We hebben de karaokebar onveilig gemaakt. Zeker een van de gezelligste uitgaansplekken van Leeuwarden (ook de enige die ik heb gezien.. maar ach..)
Vrijdagochtend was wel iets zwaarder...
Vrijdag hebben we o.a. mijn shot opgenomen. Een shot waarbij ik een grote zooi van een kamer moet maken... laten we zeggen dat dit een van mijn talenten is ;) maar een take neem je nooit in een keer, dus we hebben best vaak alles precies op dezelfde plek moeten zetten.
Ook hier hebben we veel moeten verslepen om de set op te bouwen.
s' middags hebben we nog met een skateboard als rider een rennend persoon opgenomen, vervolgens alles opgeruimd want om 15.00 hadden we een borrel, waarbij we de mensen van de minor en het gebouw hadden uitgenodigd.
Sommige mensen krijgen bij mijn beschrijvingen van het gebouw een beetje een idee van een clubhuis...... tosti's, posters aan de wand, skateboards door de gang, een enorme bal waar je op kan zitten, schieten met elastiekjes... poster van een eenhoorn..
misschien hebben ze wel een beetje gelijk.
Maar ik vind het wel fijn werken ^^
WEEKEND
Dit weekend is het slapen, opruimen, kamer verven, slacklinen, schrijven, hardlopen en dingen regelen.
Gisteren, zaterdag, hebben we afscheid genomen van Ana. Eigenlijk was haar helpen voor mij ook wel een dagbesteding.. echt jammer dat ze weg is :(.
Maar het Russiche meisje kwam deze week al haar spullen brengen en trekt de 10de maart in. Dus dat wordt gezellig.
Zo, nog even mijn excuses voor het niet zo lekker geschreven stukje enzo en de chaos in de tekst. Maar ik heb meer te vertellen dan dat ik zin heb om op te schrijven, dus vandaar dat ik het maar even zo doe ;) Nu ga ik ding even helpen het huis op te ruimen en daarna genieten van mijn vakantie!
Geniet van de zon!
Liefs,
Mariska
Het is zondag en alweer de derde week dat ik in Leeuwarden zit.
Deze week is er niet heel veel gebeurd, wel veel, maar niet HEEEEEL veel spannende dingen. Toch wordt dit reisverslag waarschijnlijk gewoon weer veel te lang, dat komt omdat het ook voor mij een geheugen steuntje is voor wanneer ik eventueel mijn POP moet gaan schrijven ;)
Maandag:
Maandagochtend was het slechtste begin van de week ooit, voor mijn ouders raad ik dan ook aan om dit begin even te skippen, willen ze niet het vertrouwen in mij verliezen ;) Ook de mensen die niet van leedvermaak houden moeten het volgende stukje maar even skippen en alvast door scrollen naar maandagmiddag. Echt ik meen het. Ik had het in de trein geschreven omdat ik iets moest doen met mijn tijd (vandaar ook de andere stijl).
maandagochtend voor half 9
Het is half zes 's ochtends, mijn wekker gaat en ik strompel mijn bed uit.
Met het felle licht van de lamp dwing ik mezelf wakker te worden.
Ik grijp links naast me, naar de zak tissues en snuit voor de twintigste keer vannacht mijn neus. Het is koud buiten de dekens.
Nu ik geen prullenbak meer heb, begin ik de dag met het verzamelen van de papieren propjes die als een verse laag sneeuw op mijn vloer liggen.
Met mijn armen vol propjes sprint ik naar de wc, tussendoor nog even een maandverbandje mee grissen.
Jawel, het is weer de tijd van de maand heel fijn.
Stap 2: Aankleden. Stap:3 posters oprollen. Die ik vervolgens samenvoeg met de overige achtelijk grote hoeveelheid bagage
die om mijn schouders en rug hangt. Stap 4: De deur uit op weg naar de trein. Gelukkig zijn mijn ouders zo attent
af en toe mee te denken: 'Heb je je eten nu wel bij je?'
Oeps, natuurlijk vergeten. Nog een plastic tas die ergens aan mijn lichaam een plek moet krijgen.
Intussen is het zes uur en moet ik echt de deur uit. Nog een briljant idee van mijn moeder: even met de fiets naar het station,
zij zal dan met twee fietsen terugfietsen.
De avond daarvoor had ik nog gecheckt of ik alles had, maar terwijl ik op het perron sta, kan ik mijn ov-chipkaart met geen mogelijkheid vinden.
Mijn moeder: 'Relax, je hebt nog vijf minuten' Zakken, tassen, portemonnee, alles haal ik overhoop. Drie minuten later sta ik bij de kaartjesautomaat.
Den Haag - Leeuwarden, 40% korting, 2de klas, 15,20 euro. Ik stop mijn pinpas in de automaat en op dat moment hoor ik dat de trein aankomen.
Het is me al eerder overkomen dat een automaat rustig de tijd neemt en ik daardoor een trein mis, dus ik zit mezelf lichtelijk op te vreten terwijl het kaartje wordt afdrukt.
Het papieren kaartje dwarrelt naar beneden, ik gris het uit de automaat en sprint de trap op. Daar staat mijn moeder, met mijn bagage bij de ingang van een middelste coupé.
Alles naar binnen gooien en ik zit in de trein. Ik zou vanaf Almere samen met een vriendinnetje/klasgenootje verder reizen.
We hadden afgesproken dat we elkaar voorin in de trein zouden treffen, dus ik loop heel dapper met mijn bagage een paar coupés naar voren.
Al vrij snel kom ik er achter dat de posterkoker in de zijkant van mijn tas uitsteekt waardoor ik steeds tussen het plafond vast kom te zitten.
Een paar coupés verder plof ik neer, doe mijn jas uit en installeer mezelf. Dan zie ik het bordje: Stilte coupé.
Niet echt gezellig als je samen met iemand wil gaan reizen. Ik wacht even een station voordat ik weer de moet heb verzamelt verder te gaan met mijn kruistocht naar de voorkant van de trein.
Daar blijf ik het komende uur zitten.
Wanneer mijn trein op Almere Centrum aankomt, wordt ik in eerste instantie slaapdronken wakker en daarna toch een beetje nerveus. Er staat hier Lelystad, maar zou hij dan via Zwolle gaan?
Ook kwam mijn klasgenootje niet de trein in... vreemd. Het voelde niet goed, maar ik bleef toch zitten. STOM!
Na een verdacht lange afwezigheid en een bevestigend telefoontje dat ze in een andere trein zat, trein ik in mijn eentje verder naar Lelystad.
De conductrice komt langs en vraagt mijn kaartje. Zelfverzekerd haal ik mijn duurbetaalde papieren kaartje tevoorschijn.
Ze wijst me al kauwgom kauwend en met een nors gezicht op de 40% korting die ik niet heb. 'Maar ik kan met hem mee reizen, zeg ik al wijzend naar een mede passagier.'
Ik moet haar mijn ov-kaart, collegepas ('nee deze is niet goed, er staat geen datum op), tweede collegepas geven, terwijl ze haar bonnetjesschrijf ding tevoorschijn haalt.
De pasjes geeft ze terug, maar het kaartje houdt ze. Nog steeds op haar kauwgom kauwend zegt ze; 'Je mag voor negenen gewoon niet met korting reizen. Ik zal je matsen, maar de volgende halte stap je uit en bepaal je zelf maar wat voor kaartje je daar koopt. Eentje met vol tarief, of een duur kaartje, namelijk eentje bij de conducteur van 30,- euro voor een boete.'
Na dit gezegd te hebben liep ze verder.
Op station Lelystad loop ik strompelend met mijn bagage de trap af om een kaartje te kopen. Ik baalde, nu zou deze rit nog duurder worden. 'Waar was mijn goede ov-chipkaart?'
Terwijl ik de automaat om een volgend kaartje vraag, zie ik de prijs:35,- euro! Dat is best schokkend!
Ik vraag de conducteur hoeveel een boete is. Ik had iets gehoord over 30,- euro boete van de vorige conducteur, dan zou dat gewoon nog gunstiger zijn dan mijn kaartje!
Helaas antwoorde ze dat het 30,- euro extra boete is. Dus dat ik beter maar die 35,- euro kan betalen.
Op perron bel ik mijn bedoelde reisgezel, maar die was al lang voorbij Lelystad en richting Zwolle. Het zou dus niet meer lukken om elkaar te treffen.
Ik kijk op het scherm en zie dat de intercity naar Leeuwarden pas over een half uur gaat, met vijf minuten vertraging.
Een sprintertje naar Zwolle laat ik aan me voorbij gaan. Volgens de conducteur kan ik maar beter blijven zitten, ik zou er niets mee opschieten.
Mijn tassen zet ik neer in een glazenwachthok en ga naast de berg bagage op de bank zitten. Volgend probleem, ik voel dat ik aan het doorlekken ben.
Dat kon er nu ook wel nog bij. Toch durf ik het risico niet te lopen nu op zoek te gaan naar een wc. Deze trein mag ik niet missen.
Ik besluit het maar even te negeren en te duimen dat het niet te erg is.
Intussen blijft de vraag aan me klagen hoe dat kaartje dat absurd hoge bedrag heeft kunnen aftikken. Misschien was er iets mis met de automaat?
Dat zou een verklaring kunnen zijn. Dan zou ik ook nog wat geld terug kunnen krijgen.
Ik haal het duurbetaalde papiertje uit mijn portemonnee en zie daar gelijk het antwoord op het mysterie. Recht in de bovenhoek, pronkt het nummer 1.
Een eersteklas ticket. Dat verklaart de pijn in mijn portemonnee. En dat is de zoveelste stomme actie van vandaag. En het is nog niet eens acht uur geweest! Het beste kruip ik terug in bed, zodat ik niet meer schade bij mezelf of anderen kan aanrichten.
Naja, stomme, stomme, stomme actie, maar er is nog hoop.
Ik vraag een meisje of ze even op mijn spullen wilt passen, verzeker haar dat er echt geen bom in zit en sprint naar beneden om te kijken of ik mijn kaartje misschien kan ruilen voor een tweedeklas.
Helaas was dit niet mogelijk. Dit moet binnen een half uur, op een station waar ze nog een kaartjes loket hebben. En sinds ik geen trein heb die binnen een half uur op een groter station heb, betekend dat dus de volle mep.
......... Nu wil ik heel graag gewoon ergens mezelf verstoppen in de dekens om lekker een potje te janken of slapen. Ik haat vandaag en alles gaat fout!
Waarschijnlijk was dit van mijn gezicht af te lezen, want de gene achter de infobalie gaf me een bonnetje voor kiosk en een kaartje waarbij een tweedeklas kaartje een keer geldt voor 1steklas.
Dat was toch wel lief. Iets bij de kiosk halen, durfde ik niet. Waarschijnlijk zou ik mijn trein missen of mijn thee over mijn schoot gooien of weet ik het wat. Maar ik bewaar hem voor een volgende keer, wanneer ik met minder spullen sleep.
Eindelijk neem ik de juiste trein, de intercity naar Leeuwarden.
Na een kleine speurtocht door mijn backpack vind ik een flink dik maandverband. Ik glip naar de wc..... en helaas... doorgelekt!!
Ik kan je zeggen, dat voelt echt heel smerig! Gelukkig heb ik nog geen bruine plek achtergelaten op de stoelen. In de kleine vieze wc van de trein ga ik me niet omkleden. Dat doe ik wel op school. Nu maar hopen dat ik niet te erg ga stinken.
Deze komende twee uur mag ik me lekker luxe voelen.
Nu ik toch betaald heb voor eersteklas, kan ik er ook maar beter gebruik van maken.
Mijn spullen berg ik op en er is genoeg plek, waardoor ik lekker ruim kan zitten. De paar zakenmannetjes waarmee ik de coupé deel kijken me een beetje vreemd aan, maar ik mag hier echt zitten. Ik heb een kaartje.
Ik heb hem niet voor niets gekocht, de conducteur komt langs, ik heb een kaartje.
MAANDAG MIDDAG
Mijn trein had ik overleefd. En de bus ging al heel wat soepeler.
Op school hadden we een gezamenlijke opening, waarbij we college kregen over muziekrechten (je betaalt best veel voor 30 seconden). En nog iets anders... o ja een college over onderzoek doen en design thinking. Een andere vorm van onderzoek doen, meer in de trant van (zoals we het in de welzijnssector noemen) actie onderzoek.
In luchtijd zijn we even naar Stendin geweest, de hogeschool er tegenover, waar ze goedkoper en beter eten hebben.
De middag hebben we gespendeerd in het Gameship, de posters die weer eens waren gevallen (waarom blijven die dingen niet eens een keer gewoon hangen?!) opgehangen en begonnen aan de synopsis van het introfilmpje. (Je beschrijft kort wat er in het filmpje gebeurt).
Hierna hebben we kort gebrainstormd hoe we het gingen vormgeven. Wie komt na wie en hoe doen we een toffe overgang? Alle ontploffingen en jongensachtige dingen (zoals allemaal bikinichicks die opeens door het beeld zouden lopen) zijn gedurende het proces gesneuveld. (Brainstormen met alleen maar jongens om je heen is soms wat vermoeiend :P) Maar uiteindelijk hadden we een grove opzet.
DINSDAG
Dinsdag zijn Robert en ik aan de gang gegaan om het filmpje echt vorm te geven, door het script te schrijven. Vervolgens zijn we begonnen met een shotlist. Bij elk shot wat er gebeurt, waar de camera staat (beweegt ie?) wat voor audio, de duur van het shot. We hebben zo'n 36 shots... en het ging nog niet geweldig snel. O ja.. en natuurlijk hadden we ruzie met de computers, wachtwoorden die we nog niet hadden, Word die er nog niet op zat, printers die het niet doen. En veel spullen die net niet functioneren.. (zoals onze mooie RED camera van een paar duizend euro, die niet compleet is en waar je dus niet mee kan filmen).
Verder heb ik die middag ook lekker mogen tekenen met het begin van het storyboard.
's Avonds moet er gekookt worden. Ana haat me, omdat mijn eten te lekker is en ze daarom meer eet dan ze wil. Gedreven door de geur die er vanaf komt, komen mijn huisgenoten als ratten uit hun kamer om een vork te pakken en een hapje mee te eten.
Ik zie het als een compliment :) Mijn grootste hekel is om alleen te moeten eten, dus dit is een stuk beter. Verder kan ik ook genoeg met iemand anders mee eten, dus dat is prima ;)
WOENSDAG
Een chaotische dag. Ik moest bezig met het storyboard, maar er waren steeds dingen die tussendoor kwamen. Zo begonnen we 's ochtends met een consult van Robert, maar moest ik halverwege weg naar school om een bijeenkomst over Sofia bij te wonen. (In de mei vakantie gaan we daar met een groep heen, om o.a. filmpjes te maken voor goede doelen) Hierna was het weer terug naar videonerds, naar school voor een consult met Robert (Uitleg over hoe het POP en portfolio werkt). Een beetje duizelig van de info kwam ik net op tijd bij het gameship om mee te lunchen en het storyboard af te maken.
Intussen waren andere bezig met opdrachtgevers benaderen, de DOP (director of Photograpie/ cameraman) aan het uitzoeken hoe de camera's werken en de editor alvast een special effect aan het testen en de ass producer en wanneer nodig geluidsman aan het keyboard spelen. De sfeer is trouwens sowieso wel heel goed op onze zolder, inclusief elastiekschietgevechten grappige foto's van elkaar en dus muziek.
Maar ik had het storyboard nog niet af, dus we konden nog niet beginnen met filmen.
om 17.00 had ik mijn laatste meeting die dag waarvoor ik naar school moest. De docent was het alleen vergeten, dus na even wachten dan maar op weg naar huis.
Onderweg werd ik gebeld door mijn SLB'er van school. Super fijn, problemen.. zucht... Seminars die ik moet inhalen, dingen die toch niet door zijn gekomen en ander regelwerk..
Dus naar huis en slapen, wanneer ik wakker zou worden, zou de wereld er vast een stuk beter uitzien.
En dat was ook zo :)
Ana zou die dag haar Goodbye diner maken, Spaanse tortilla, perziken met Philadelphia en tonijn (zo lekker), geroosterde komkommer en andere groente uit de oven, gekookte eieren in paneermeel en ei (wat een bommen). Dus toen ik om half 8 uur wakker werd, kon ik nog net mijn storyboard afmaken, voordat we gingen eten.
DONDERDAG en vrijdag
Donderdag was een goede dag. We hebben de eerste paar mooie shots gefilmd. Daar ben ik best trots op :) We doen misschien een beetje lang over ons intorfilmpje, maar het wordt wel een tof filmpje!!
Voor de mensen die net als ik een week geleden vrij weinig ervaring hebben met filmen: Het is echt veel improvisatie, half uur klooien met licht en camerastandpunt en make-believe.
Het eerste shot was degene van de editor. Met een goedkope discolamp die op geluid reageert en damp hebben we de specialeffects gedaan. Ik wilde ook een shot vanonder de deur, dat je de lichten van buiten zou zien, dit was bij die deur niet mogelijk, dus dat hebben we in de badkamer/ kamer waar alle zooi wordt gedumpt opgenomen. Laten we zeggen dat dit vrij krap is met drie personen...
Het is heel apart, ik zeg wat ik wil en de rest moet maar zorgen dat het voor elkaar komt ^^ Gelukkig heb ik wel een grote steun aan het team en is ook een groot deel aan de DOP. Maar ik ben ook eigenwijs genoeg om af en toe mijn zin door te drijven (closer? ja. nog closer? ja, en ik wil dat zijn ogen niet zichtbaar zijn. WAT?? ja. okee..) En het was een mooi shot ^^ Mouhahah.. ja, ik vind het echt leuk. Het is zwaar vermoeiend om de dingen die je in je hoofd hebt en de werkelijkheid te matchen en over te brengen, maar het is ook wel heel leuk.
Donderdagavond was ik kapot (zoals gewoonlijk). Ik heb toen een filmpje gekeken.. (dit kan ik dus niet meer doen zonder te beseffen wat de camera doet) en hierna mezelf naar de stad gesleept. Het was Ana's afscheidsfeestje. Studenten hebben meestal een laat ritme, dus het begon pas om 11 uur. We hebben de karaokebar onveilig gemaakt. Zeker een van de gezelligste uitgaansplekken van Leeuwarden (ook de enige die ik heb gezien.. maar ach..)
Vrijdagochtend was wel iets zwaarder...
Vrijdag hebben we o.a. mijn shot opgenomen. Een shot waarbij ik een grote zooi van een kamer moet maken... laten we zeggen dat dit een van mijn talenten is ;) maar een take neem je nooit in een keer, dus we hebben best vaak alles precies op dezelfde plek moeten zetten.
Ook hier hebben we veel moeten verslepen om de set op te bouwen.
s' middags hebben we nog met een skateboard als rider een rennend persoon opgenomen, vervolgens alles opgeruimd want om 15.00 hadden we een borrel, waarbij we de mensen van de minor en het gebouw hadden uitgenodigd.
Sommige mensen krijgen bij mijn beschrijvingen van het gebouw een beetje een idee van een clubhuis...... tosti's, posters aan de wand, skateboards door de gang, een enorme bal waar je op kan zitten, schieten met elastiekjes... poster van een eenhoorn..
misschien hebben ze wel een beetje gelijk.
Maar ik vind het wel fijn werken ^^
WEEKEND
Dit weekend is het slapen, opruimen, kamer verven, slacklinen, schrijven, hardlopen en dingen regelen.
Gisteren, zaterdag, hebben we afscheid genomen van Ana. Eigenlijk was haar helpen voor mij ook wel een dagbesteding.. echt jammer dat ze weg is :(.
Maar het Russiche meisje kwam deze week al haar spullen brengen en trekt de 10de maart in. Dus dat wordt gezellig.
Zo, nog even mijn excuses voor het niet zo lekker geschreven stukje enzo en de chaos in de tekst. Maar ik heb meer te vertellen dan dat ik zin heb om op te schrijven, dus vandaar dat ik het maar even zo doe ;) Nu ga ik ding even helpen het huis op te ruimen en daarna genieten van mijn vakantie!
Geniet van de zon!
Liefs,
Mariska
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
