see you later alligator met krokodillentranen

Afgelopen week was de laatste week, nu is het afgelopen, sloesh, basta, uit.
Maar voordat ik melodramatisch ga doen over dat het nu afgelopen is, als eerst een beschrijving van onze laatste week:)


De docenten blijken ware planningduivels te zijn, want in de laatste week zouden ze toch nog even de mensen tot een bijna burnout krijgen.
Ik weet het niet, wat mij betreft hadden ze een boel slimmer kunnen aanpakken. Zoals de voorstelling die we moesten maken op het einde, in plaats van een presentatie over geweld (is toch minder gezellig).
Oja.. en misschien het gewoon iets rustiger afbouwen in plaats van met een shock? Ze bedenken het niet, maar sommige mensen waren snachts aan het schoonmaken, inpakken, vlucht aan het regelen en huilen omdat het een uitputtingsslag was.
Het was gewoon een volle week ;)

Maandag: Een dag om de presentatie van dinsdag voor te bereiden en de synopsis voor Mette over geweld in te leveren. Ze hadden een leuke instelling: om acht uur beginnen en tot half drie les zodat we de rest rustig aan konden doen. Niet bedenkend dat mensen nog wanhopig gezellige momenten met elkaar willen delen, maar daar eigenlijk al te moe voor zijn.
Ach in ieder geval, om half drie klaar met school. Hierna me door de sneeuwstorm heen gevochten naar het kulturhuset. Waar die avond een kerstcafé voor internationale studenten was. Monday café was er ook, dus dat beet elkaar een klein beetje, maar ach. Het kerstcafé was in het buurtcentrum in het centrum. We hadden een zaaltje zo ingericht dat er een bar was, cosy hoekjes, je spelletjes kon spelen, kon knutselen en er natuurlijk kerstmuziek op stond. Omdat ik als vrijwilliger daar werkte kreeg ik een gratis maaltijd! :) Soep met brood.. hmm lekker. Ik vond het heel leuk om daar vrijwilliger te zijn, eens een keer ook andere mensen,van buiten mijn studie. Twee denen en een meisje uit spanje. En het organisatorische was stieke ook wel leuk:) Verder heb ik voor het eerst in mijn leven GEWONNNEN MET BINGO! ongelooflijk:D Dus mijn dag was goed. Na het opruimen enzv. Was het kwart over twaalf dat ik thuis kwam en hierna moest ik nog wat voor school voorbereiden.. een lekker kort nachtje:P

Dinsdag was de presentatie. LEUK:) De zaal zat nog redelijk vol met docenten en studenten. Ankie kletste de boel aan elkaar in de rol van oude oma Bettie, geweldig deed ze dat!! Behalve de voorstelling als presentatie moesten we daarna ook nog een presentatie van tien minuten geven waarbij we moesten verklaren waarom we dat hadden gekozen, de link met de doelgroep hoe kan je het gebruiken etc. Joanna had geen stem meer, dus dat was lastig. Maar het ergst was het nog voor Inci, terwijl we voor de groep stonden om te presenteren zei ze: I don't feel right. En begon ze te zwaaien op haar benen. Lina en ik hielden haar vast terwijl ze bleef beweren dat het wel ging.. en toen viel ze flauw! Hup terwijl ze naast me stond, gleed ze grachieus naar de grond waar ze buiten bewustzijn bleef liggen. Dat was een korte onderbreking voor onze presentatie, we hadden haar verboden om nog mee te presenteren. Dus we deden het zonder haar. Later hoorde we dat ze haar cijfer niet kon krijgen omdat ze niet mee had gepresenteerd, ze moest vrijdag nog een presentatie houden! Niet eerlijk, helaas konden we ze niet ompraten.
Lina en ik hebben tenslotte tot zeven uur op school gezeten om de poster voor Mette's project te maken. Een lichtblauw huis met roze gordijnen.. als je die opzij deed zag je de verhalen en foto's over misbruik van kinderen. De feiten stonden op de buitenkant geschreven.

Woensdag hadden we de presentaties van de helft van de groepen over geweld. Nou dat was gezellig :( `s Avonds gingen we met een grote groep uit eten en afscheid nemen van Ankie. Dit was de eerste avond met tranen. Ankies trein reed niet, dus uiteindelijk is ze met een Taxi naar Duitsland gebracht waar ze de trein naar nederland kon nemen. Dit was wel een tegenvaller. Gelukkig pakte ze het goed op en was ze de volgende dag gewoon in Nederland. Verder was het ook wel grappig om de hele klas door het station heen en weer te zien rennen met spandoeken achter Ankie aan. Ze werd door twintig mensen uitgezwaaid terwijl ze de taxi in stapte.. leuk al die verbaasde blikken van Denen:) Na de tranen vierde Merel haar verjaardag in Rasmusrask. Dus toch een beetje gezellige afsluiting van de dag. Hierna thuis nog de laatste voorbereidingen voor de presentatie van donderdag maken, dus om twee uur kon ik ook slapen:)

Donderdag begonnen we om negen uur. Onze presentatie was de laatste van de dag. Mette was streng, dus we waren wel wat zenuwachtig. We wilde namelijk graag een A, maar er waren al best veel B's gevallen... Uiteindelijk ging de presentatie over misbruik van kinderen goed genoeg en kregen we de laatste A:) Mijn lijst bestaat nu enkel uit A, staat toch leuk:)
Uiteindelijk was ik ook een beetje ziek geworden, dus bestond ons groepje uit vier halve mensen, dan is een A extra leuk!
Na de presentaties naar huis gegaan om te slapen:) hierna vier gedichten voor docenten geschreven en naar het afscheidsdiner van school met de teachers en pedagogs. Weer met het geweldige toetje van rijst!! Het was heel gezellig en fijne sfeer.. totdat we een quiz kregen waar de vragen veel te moeilijk van waren. Heel irritant, veel mensen kregen moordneigingen en het was de perfecte mood killer.

Vrijdag was het uitreiking van diploma en afscheid. Leukste uitreiking ooit, met muziek, gedichten, grappen en veel applaus. Wat zijn we toch een leuke klas! En natuulijk weer een groepsfoto en ... tranen heel veel tranen. Bijna iedereen was aan het huilen op een paar mensen na.
De speeches van iedereen waren heel mooi en je merkt echt het groepsgevoel.
Samanta sandwich had ook een mooie quote die ik niet snel zal vergeten: Every journey has a secret destination of wich the traveler is unaware (m. buber)
Hierna op school blijven hangen voor een laatste maaltijd in de kantine. Besloten om die avond te gaan dineren bij de IKEA met Line, Merel, Mariska, Nas en Efraìm. Dit voelde als idiote actie, wind tegen, kou en regen een uur fietsen!! Maar het was wel goedkoop en dat is goed en gezellig:). Hierna met wind mee naar Jakobs huis, waar Eagle en Laura met Lego en een playstation spel bezig waren. Ik heb nog nooit zo veel plezier in Lego gehad, maar de ware koning was Efraïm die in een paar minuten een gevechtschip in elkaar had gezet. Verder bleken Line en Laura best getallenteerd in een motorspel waar je heel vaak dood gaat.
Oja.. en ik was zo verkouden dat ik meerdere malen op zoek moest naar een nieuwe wc rol. Ahhh arme ik ..:P
Het weer was crap, sneeuwstorm en regen en wind en koud, en Laura en Ealge moesten te voet terug naar RRK (das best ver en KOUD). Ik had GELUKKIG mijn fiets:) En terwijl een groep mensen in LA bar aan het partyen was zat ik op mijn fiets mijn neus te snuiten en te bedenken wat ik eerst zou doen.. een kruik maken, thee drinken of een warme douche nemen??

Zaterdag begonnen met het vervelendste wat er is: Inpakken! mijn hele vloer lag onder toen mijn ouders sms te dat ze er over een half uurtje waren. Alles in kasten gesmeten zodat het weer een soort van normaal leek. Om half vier waren ze er:) Ik heb ze Odense laten zien, dat was toch raar. Het leuke was, was dat Henk die normaal gesproken de weg weet zo nu en dan totaal verkeerd liep!! Ik was degene die de weg wist. 's Avonds was het laatste feestje, de verjaardag van Efraïm. Het was fijn om veel mensen nogmaals te zien. Maar ook nu vloeide de tranen.. dit was de laatste keer... Ik heb niet gehuild, maar misschien komt dat ook omdat ik het nog niet besef.

Now it is over,
it is done,
later when I am old
a lot of memories will even be gone
I did not cry
when we said goodbye,
because I did not want to see goodbye.
I said: See You!
and hope that will be true.
Those times went flying by,
And we tried,
but we can only run.
And while it always seemed that time had just begun,
and was there for ages at the same time,
it made me realize,
realize that time is something you can not catch,
a lot of things we will forget,
but the experience we had, we chare
Thank you for being, just who you are, take care.
And altough I do not want to,
I have to, must close it,
I really hope you will have a great, nice life,
..........
lots of love from me,
.................
Goodbye!


Het is afgelopen, voorgoed voorbij. niet meer iets wat ik terug krijg.
Mijn ouders hebben me opgehaald met de auto waar ik heel blij om ben! Ik schrijf nu deze update terwijl ik terug in Nederland ben. Mijn status van mijn gedachte is verward. Het was een totaal ander leven. Ik denk in het Engels, maar om hier nou engels te gaan praten voelt ook raar. Als je daar bent, besef je dat dat niet het echte leven is. Dat je in Nederland nog een ander leven hebt. Maar toch, je veranderd. Mijn leven zal het komende jaar heel erg veranderen. Hoe weet ik nog niet precies, maar ik voel me geen "Nederlander" meer. Ik voel me "wereldburger". Ik wil graag nog veel meer reizen van landen zien avonturen beleven!!
Het was een geweldige ervaring! Ik ben duizend keer tegen muren opgelopen! Heb mezelf leren kennen. Internationale vriendschappen opgedaan en fantastische mensen leren kennen. Ik hoop heel erg dat ik deze ervaring nooit zal vergeten en in contact zal blijven met deze mensen. Het idee is dat we deze zomer in Turkije afspreken, ik hoop heel erg dat dit zal lukken.
Ik moet nu gaan kijken hoe ik mijn leven weer vorm wil gaan geven. Ik ben nu weer bij mijn ouders thuis, mijn kamer is overvol vanwege de spullen. Terug in het landje met bizar veel inwoners.
Komende maanden gaan nog een uitdaging worden... Ik ben benieuwd wat de toekomst brengt. Ik hoop flink wat nieuwe reisverslagen:P

Liefs,
Mariska