Veel... ghetto, feesjte, fietsen en toeval??
Blijf op de hoogte en volg Mariska
17 September 2012 | Denemarken, Odense
"Everything happens for a reasen". Deze spirituele wijze zin is al vrij vaak genoemd... (Al bijna even vaak als de beroemde zin uit de jell: the weather doesn't matter, because the redder is always better.)
In ieder geval, ik begin te geloven dat, zeker niet alles, maar toch wel sommige dingen voor een reden gebeuren. Voor de duidelijkheid, we gebruiken de zin om elkaar wat op te beuren. Geluk bij een ongeluk heet dat dan ;).
Bereid je voor op een lang, lang laaaaaaaaang verhaal van afgelopen tijd, met zowel goed als slechte dingen.. pam pam pam pammmmm
Donderdag was ik met koorts naar huis gegaan en vrijdag bleef ik thuis om uit the zieken. Het was pestweer, stromende regen en kou, dus op zich een goede dag om ziek te zijn. Toch was ik erg teleurgesteld omdat ik nu mijn acrobatiekmeeting moest missen:(
Om vier uur kwam Esther (Ook een meisje uit Nederland) met een geschokt gezicht via de tuin aangerend.
"Is er bij jullie ook ingebroken?!"
..........................
WAT?!
Ze hadden vrijdag op klaarlichte dag ingebroken in vijf of zes huizen!! Laptops, TV,electronica allemaal weg! De achterdeur was opengemaakt met een koevoet en de deuren bij de slaapkamer kapotgetrapt.
Ik kan je zeggen dat ik behoorlijk pissig was toen ik dit hoorde. Wat een schoften!
Maar... toch was ik ook wel blij dat ik die dag ziek thuis was, anders was ons hetzelfde overkomen.
Paranoia is niet paranoia, maar gewoon een normale manier van denken nu.
Laptops altijd meenemen, waar je ook gaat, of er zeker van zijn dat iemand thuis is. Andere dingen verstop je op rare plaatsen, zoals wasmachine etc.
Zaterdagnacht hoorde ik mannenstemmen en gebonk en geschuif van stoelen... ik was te moe om naar beneden te gaan. Voor de tweede keer hoorde ik iemand het huis binnen komen, de eerste keer zal het nas zijn geweest, dus nu.... Ik stormde naar beneden, en daar was Nas... hij kwam terug van een feestje.. De TV was er nog, dus de eerste keer was waarschijnlijk bij de buren.
Er verschijnen steeds meer wallen onder de ogen van mensen en ja, we zijn nu toch een beetje bang.
Ik heb me er bij neergelegd, wat mij betreft mogen ze 's nachts alles van beneden jatten, de belangrijke dingen heb ik op mijn kamer dan. Verder neem ik alles mee overdag en houd ik mijn kamerdeur express open, zodat ze die niet hoeven te breken.. zo'n naar gezicht zo'n gebroken deur.
Vrijdag waren Ester en Efraïm vrij geschokt, maar ze hadden besloten dat ze die nacht wel daar wilde slapen. Om het voor hun en ook onszelf dragelijk te maken hebben we die avond daar een meeting gehouden, gezellig gemaakt, scheldwoorden geschreven op de stukken die uit de deur waren gehaald en geprobeert het huis te ontdoen van de stank van de inbrekers. Het heeft zeker geholpen, maar velig voelen ze zich niet meer.
We hebben nu een hotline met de politie, als we iets verdacht zien, moeten we bellen... je voelt je bijne een CSI.
Natuurlijk...vrijdagmiddag (het was net nadat ik hoorde van de inbraak en voordat ik wist dat er een hotline was), ik zit op de fiets en zie 10 meter verderop een man met een flatscreen onder zijn arm lopen... Mijn eerste reactie, shit! ik heb mijn mobiel niet bij me anders had ik daar een foto mee kunnen maken! ... tweede reactie..... uhm... ik kijk wat ie doet... Hij liep een apartement in 266. Ik naar huis fietsen, omdat ik dacht dat assue daar was, was er niet.. gedacht dan moet ik naar het andere huis waar iedereen is... niet gedaan, met mijn stomme hoofd besloten om maar boodschappen te gaan doen. Toen ik terugkwam Assue het rare verhaal verteld.. Zij was bezig in de keuken... "And did'nt you make a picure???" .. ik: no .. en het stomme is... Ik had fototoestel in mijn zak! Toen maar het huis uit gevlucht, ik vertouwde haar toch niet met dat keukenmes in haar handen;) Daarna nogmaals het verhaal verteld, de politie gebeld, een getuigenis afgelegd en nu maar hopen dat ze de daders een keer vinden.
Om 12 uur 's avonds kwam ik terug thuis, Assue wou niet meer naar het huis omdat ze de sfeer van het huis niet aankon, toen ik de deur opendeed zag ik haar met een slaperig hoofd op de bank hangen... ze durfde niet te gaan slapen.
Een Keniaans gezegde: De loopbaan van een dief is 40 dagen, hierna wordt je gepakt. Hoop dat het waar is.
Zaterdag: Mijn verjaardagsfeestje:)
De avond/nacht ervoor had ik in het andere huis preitaart gemaakt en ik had de vorm nodig om appeltaart te maken!! Het was uiteindelijk 's avonds voordat ik dat ding kon gebruiken.. eerdat de appeltaart klaar was, waren er nog maar zes mensen over, maar lekker was ie zeker!!
Mijn verjaardagsfeest was heeeeeel leuk!
Ik had heel veel lekkere hapjes gemaakt en ook andere mensen hadden eten meegenomen. Dus er was genoeg food.
Ik had niet gerekend op cadeautjes, dus toen ik van Katherina en Lucia een wekker kreeg was ik heel blij! (ik had een klok nodig, ik vind het hinderlijk dat ik de tijd nergens kan zien, behalve op mijn laptop of mobiel).
En toen... pampampam... kwamen Ankie, Elise en Mariska met een enorme tas vol cadeautjes aan, deze hadden ze met de klas gekocht en er zat een kaart in met iedereens naam:)
Om me heen stond een circel van twintig mensen met allemaal cadeautjes.. voelde me echt een klein kind, zo blij dat ik al die dingen mocht uitpakken! butten met happy birthday, 3 armbanden, een mok, schilderdoek, sleutelhanger, spaarpot, kuikenwekker, kaarsjes.. hihi was verwend :P
Zondag naar het strand/ kerteminde gefietst, een tocht van bij elkaar zo'n 33 km. Redelijk weer en ben blij dat ik ben gegaan.
Verder heeft deze tocht me een kleine hersenbreker opgeleverd. Assue is van de Massaï en zegt dat ze me ziet. Dit betekend, gedachten en gevoelens... Ik denk niet dat ze me kan lezen als een boek, maar ik heb wel ondervonden dat ik niet hoef te proberen te liegen. Maar ik ben zoiezo slecht in liegen, dus we zien het wel. Zou het toch niet zo fijn zijn als ik een of ander favo stripboek ben, maar aangezien ik mezelf soms niet eens snap, zou het voor iemand anders ook wel lastig zijn XD
Verder vind ik het heel boeiend en fijn dat hier de mensen niet in het kapitalisme geloven:) Zijn veel gelovige mensen, denk dat dit toch zeker wat toevoegd aan de wereld. Ik ben niet van plan gelovig te worden, maar ik vind het wel heel leuk om over de vershillende culturen en geloven te horen. En ik ben niet eens met de zin: "everything happens for a reason" maar ik denk: Some things happen for a reason".
Nou dit waren mijn diepe gedachten en evaluatie van de week. Ik zie wel of we verhuizen of hoe we ons aan de situatie aan moeten passen. Verder waren we vandaag naar de kindergarten, waar kinderen idd buiten slapen, dit is toegestaan tot min 10 graden. En verder hebben ze echt mooie speelplekken hier, Lucie dit is zeker een bron van inspiratie voor het schoolplein. (Alle scholen hier).
Verder ga ik woensdag acrobatieken en ben ik uitgenodigd om vrijdag met twee Nafsi acrobaten te acrobatieken in Ahus, maar ik moet nog even zien wat ik doe. Ik ben nog steeds heel erg op mijn hoede, maar heb het zeker naar mijn zin!!
Liefs,
Mariska
PS. Sorry als het allemaal een beetje lang, ongeorganiseerd en chaotisch lijkt, je begint te schrijven en dan bedenk je steeds meer dingen die je ook wilt zeggen, en dan is het opeens twee uur later en heb je geen zin meer om alles terug te lezen en weer te schrappen :P
In ieder geval, ik begin te geloven dat, zeker niet alles, maar toch wel sommige dingen voor een reden gebeuren. Voor de duidelijkheid, we gebruiken de zin om elkaar wat op te beuren. Geluk bij een ongeluk heet dat dan ;).
Bereid je voor op een lang, lang laaaaaaaaang verhaal van afgelopen tijd, met zowel goed als slechte dingen.. pam pam pam pammmmm
Donderdag was ik met koorts naar huis gegaan en vrijdag bleef ik thuis om uit the zieken. Het was pestweer, stromende regen en kou, dus op zich een goede dag om ziek te zijn. Toch was ik erg teleurgesteld omdat ik nu mijn acrobatiekmeeting moest missen:(
Om vier uur kwam Esther (Ook een meisje uit Nederland) met een geschokt gezicht via de tuin aangerend.
"Is er bij jullie ook ingebroken?!"
..........................
WAT?!
Ze hadden vrijdag op klaarlichte dag ingebroken in vijf of zes huizen!! Laptops, TV,electronica allemaal weg! De achterdeur was opengemaakt met een koevoet en de deuren bij de slaapkamer kapotgetrapt.
Ik kan je zeggen dat ik behoorlijk pissig was toen ik dit hoorde. Wat een schoften!
Maar... toch was ik ook wel blij dat ik die dag ziek thuis was, anders was ons hetzelfde overkomen.
Paranoia is niet paranoia, maar gewoon een normale manier van denken nu.
Laptops altijd meenemen, waar je ook gaat, of er zeker van zijn dat iemand thuis is. Andere dingen verstop je op rare plaatsen, zoals wasmachine etc.
Zaterdagnacht hoorde ik mannenstemmen en gebonk en geschuif van stoelen... ik was te moe om naar beneden te gaan. Voor de tweede keer hoorde ik iemand het huis binnen komen, de eerste keer zal het nas zijn geweest, dus nu.... Ik stormde naar beneden, en daar was Nas... hij kwam terug van een feestje.. De TV was er nog, dus de eerste keer was waarschijnlijk bij de buren.
Er verschijnen steeds meer wallen onder de ogen van mensen en ja, we zijn nu toch een beetje bang.
Ik heb me er bij neergelegd, wat mij betreft mogen ze 's nachts alles van beneden jatten, de belangrijke dingen heb ik op mijn kamer dan. Verder neem ik alles mee overdag en houd ik mijn kamerdeur express open, zodat ze die niet hoeven te breken.. zo'n naar gezicht zo'n gebroken deur.
Vrijdag waren Ester en Efraïm vrij geschokt, maar ze hadden besloten dat ze die nacht wel daar wilde slapen. Om het voor hun en ook onszelf dragelijk te maken hebben we die avond daar een meeting gehouden, gezellig gemaakt, scheldwoorden geschreven op de stukken die uit de deur waren gehaald en geprobeert het huis te ontdoen van de stank van de inbrekers. Het heeft zeker geholpen, maar velig voelen ze zich niet meer.
We hebben nu een hotline met de politie, als we iets verdacht zien, moeten we bellen... je voelt je bijne een CSI.
Natuurlijk...vrijdagmiddag (het was net nadat ik hoorde van de inbraak en voordat ik wist dat er een hotline was), ik zit op de fiets en zie 10 meter verderop een man met een flatscreen onder zijn arm lopen... Mijn eerste reactie, shit! ik heb mijn mobiel niet bij me anders had ik daar een foto mee kunnen maken! ... tweede reactie..... uhm... ik kijk wat ie doet... Hij liep een apartement in 266. Ik naar huis fietsen, omdat ik dacht dat assue daar was, was er niet.. gedacht dan moet ik naar het andere huis waar iedereen is... niet gedaan, met mijn stomme hoofd besloten om maar boodschappen te gaan doen. Toen ik terugkwam Assue het rare verhaal verteld.. Zij was bezig in de keuken... "And did'nt you make a picure???" .. ik: no .. en het stomme is... Ik had fototoestel in mijn zak! Toen maar het huis uit gevlucht, ik vertouwde haar toch niet met dat keukenmes in haar handen;) Daarna nogmaals het verhaal verteld, de politie gebeld, een getuigenis afgelegd en nu maar hopen dat ze de daders een keer vinden.
Om 12 uur 's avonds kwam ik terug thuis, Assue wou niet meer naar het huis omdat ze de sfeer van het huis niet aankon, toen ik de deur opendeed zag ik haar met een slaperig hoofd op de bank hangen... ze durfde niet te gaan slapen.
Een Keniaans gezegde: De loopbaan van een dief is 40 dagen, hierna wordt je gepakt. Hoop dat het waar is.
Zaterdag: Mijn verjaardagsfeestje:)
De avond/nacht ervoor had ik in het andere huis preitaart gemaakt en ik had de vorm nodig om appeltaart te maken!! Het was uiteindelijk 's avonds voordat ik dat ding kon gebruiken.. eerdat de appeltaart klaar was, waren er nog maar zes mensen over, maar lekker was ie zeker!!
Mijn verjaardagsfeest was heeeeeel leuk!
Ik had heel veel lekkere hapjes gemaakt en ook andere mensen hadden eten meegenomen. Dus er was genoeg food.
Ik had niet gerekend op cadeautjes, dus toen ik van Katherina en Lucia een wekker kreeg was ik heel blij! (ik had een klok nodig, ik vind het hinderlijk dat ik de tijd nergens kan zien, behalve op mijn laptop of mobiel).
En toen... pampampam... kwamen Ankie, Elise en Mariska met een enorme tas vol cadeautjes aan, deze hadden ze met de klas gekocht en er zat een kaart in met iedereens naam:)
Om me heen stond een circel van twintig mensen met allemaal cadeautjes.. voelde me echt een klein kind, zo blij dat ik al die dingen mocht uitpakken! butten met happy birthday, 3 armbanden, een mok, schilderdoek, sleutelhanger, spaarpot, kuikenwekker, kaarsjes.. hihi was verwend :P
Zondag naar het strand/ kerteminde gefietst, een tocht van bij elkaar zo'n 33 km. Redelijk weer en ben blij dat ik ben gegaan.
Verder heeft deze tocht me een kleine hersenbreker opgeleverd. Assue is van de Massaï en zegt dat ze me ziet. Dit betekend, gedachten en gevoelens... Ik denk niet dat ze me kan lezen als een boek, maar ik heb wel ondervonden dat ik niet hoef te proberen te liegen. Maar ik ben zoiezo slecht in liegen, dus we zien het wel. Zou het toch niet zo fijn zijn als ik een of ander favo stripboek ben, maar aangezien ik mezelf soms niet eens snap, zou het voor iemand anders ook wel lastig zijn XD
Verder vind ik het heel boeiend en fijn dat hier de mensen niet in het kapitalisme geloven:) Zijn veel gelovige mensen, denk dat dit toch zeker wat toevoegd aan de wereld. Ik ben niet van plan gelovig te worden, maar ik vind het wel heel leuk om over de vershillende culturen en geloven te horen. En ik ben niet eens met de zin: "everything happens for a reason" maar ik denk: Some things happen for a reason".
Nou dit waren mijn diepe gedachten en evaluatie van de week. Ik zie wel of we verhuizen of hoe we ons aan de situatie aan moeten passen. Verder waren we vandaag naar de kindergarten, waar kinderen idd buiten slapen, dit is toegestaan tot min 10 graden. En verder hebben ze echt mooie speelplekken hier, Lucie dit is zeker een bron van inspiratie voor het schoolplein. (Alle scholen hier).
Verder ga ik woensdag acrobatieken en ben ik uitgenodigd om vrijdag met twee Nafsi acrobaten te acrobatieken in Ahus, maar ik moet nog even zien wat ik doe. Ik ben nog steeds heel erg op mijn hoede, maar heb het zeker naar mijn zin!!
Liefs,
Mariska
PS. Sorry als het allemaal een beetje lang, ongeorganiseerd en chaotisch lijkt, je begint te schrijven en dan bedenk je steeds meer dingen die je ook wilt zeggen, en dan is het opeens twee uur later en heb je geen zin meer om alles terug te lezen en weer te schrappen :P
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
